Welkom op de officiële website van de Zaligverklaringszaak

Welkom op de officiële website van de Zaligverklaringszaak

Gebed om genaden te verkrijgen
door de voorspraak
van de eerbiedwaardige bisschop Boleslas Sloskans

God, onze Vader,

U hebt ons de eerbiedwaardige bisschop Boleslas Sloskans gegeven…
als een nederige getuige van de liefde van uw Zoon die zichzelf opgaf voor ons.

Trouw aan zijn bisschoppelijk motto Hostia pro fratribus – « Offerande voor zijn broeders »,
Bisschop Sloskans getuigde van de liefde van de Goede Herder
in de extreme omstandigheden van zijn gevangenschap,
maar ook door zichzelf te consumeren in het gewone leven.

Door zijn voorspraak, geef ons de genade die we vragen,
bezield door de sterke wens dat hij spoedig zalig wordt verklaard.

Onze Vader… Wees gegroet Maria… Eer aan de Vader…

Imprimatur
Mechelen, 6 september 2012
Aartsbisschop André-Joseph Léonard van Mechelen-Brussel

Opening van de zaak van zaligverklaring

Bisschop Boleslas Sloskans’ reputatie van heiligheid vergezelde hem zijn hele leven. Hoewel hij geen martelaarsdood stierf, was hij bereid te sterven voor de Kerk, zoals hij zelf zei. Zijn hele leven, dat in 1981 eindigde in Leuven, waar hij zijn laatste 33 jaar doorbracht, was een « offer voor zijn broeders », een hostia pro fratribus, volgens zijn bisschoppelijk motto: hij had werkelijk lief tot het einde. Het is dan ook begrijpelijk dat het aartsbisdom Mechelen-Brussel, waar Leuven is gevestigd, op 15 april 1999 zijn zaligverklaringsproces heeft geopend, dat reeds heeft geleid tot de erkenning van de heroïek van zijn deugden, afgekondigd door Johannes Paulus II in 2004. Dit is het resultaat van het werk van een heel team onder leiding van Mgr. Stefaan Van Calster.

Op 10 mei 1996 had de Stichting « Mgr. Boleslas Sloskans » reeds een verzoek gericht aan kardinaal Godfried Danneels, aartsbisschop van Mechelen-Brussel, om deze Stichting als actor (« aanvrager ») in de zaak van de zaligverklaring van Mgr. Sloskans en stelde pater Stefaan Van Calster voor als Postulator van de Zaak. Als het stoffelijk overschot van Mgr. B. Sloskans op 10 oktober 1993 naar Aglona in Letland was overgeplaatst, vond kardinaal Danneels dat het Letse episcopaat zelf de zaak moest openen. Maar kardinaal Janis Pujats, aartsbisschop van Riga (Letland), zag niet de noodzaak en mogelijkheid om het proces in Letland te openen. Bisschop Antons Justs van Jelgava (Letland) heeft persoonlijk aan kardinaal Danneels het standpunt van de Letse bisschoppenconferentie toegelicht, die unaniem en krachtig de zaligverklaring van Mgr. Sloskanen, zonder in Letland zelf het initiatief te kunnen nemen, bij gebrek aan middelen. Bij brief van 23 april 1999 heeft kardinaal G. Danneels de Stichting « Mgr. Boleslas Sloskans » een gunstig antwoord gegeven en haar als actor (« verzoeker ») aangewezen. Op respectievelijk 16 juni en 15 september 1999 hebben pater A.-M. Jerumanis, professor aan de theologische faculteit van Lugano (Zwitserland), en Mgr. Lescrauwaet, voormalig hulpbisschop van Haarlem (Nederland), gaf hun ‘nihil obstat’ over de geschriften van Mgr. Sloskans.

 

Installatie van de diocesane rechtbank

Op 10 maart 2000 stelde kardinaal G. Danneels het tribunaal voor de zaligverklaring in. Pater Stefaan Van Calster werd benoemd tot bisschoppelijk gedelegeerde voor deze zaak en Dr. Janis Jerumanis werd postulator. Dr. Jerumanis had al 35 getuigenissen verzameld, waarvan hij er enkele publiceerde in zijn boek over bisschop Sloskans in het Lets (1990).

Mevrouw A. Paklons, Dr. J. Peijneburg en Mgr. A. Smelters werden vice-postulatoren van de Zaak. Dr. L. De Maere werd benoemd tot promotor van de wet. Dr. P. Cools en E. Van Damme werden tot notaris benoemd. Bishop J. Lescrauwaet, Prof. A.-M. Jerumanis, Prof. P.-M. Jerumanis, Prof. P. Trouillez en Dom G. Michiels, OSB, werden benoemd tot theologen en historici van de Zaak.

Op 12 maart 2000 stuurde kardinaal G. Danneels een officiële brief aan de prefect van de Congregatie voor de heiligverklaringen, waarin hij de redenen voor het verzoek om zaligverklaring uiteenzette. Ondertussen heeft kardinaal Casimir Swiatek, aartsbisschop van Minsk (Wit-Rusland), waarvan Mgr. Sloskans van 1926 tot 1981 apostolisch administrator was geweest, op de hoogte was gebracht van de opening van de Zaak.

 

Het informatieve proces

Ondervraging van getuigen

Een belangrijk onderdeel van het werk van de rechtbank was het verhoor van getuigen die bisschop B. Sloskans persoonlijk hadden gekend. Sloskans persoonlijk. Het doel was uit te vinden hoe hij zijn trouw aan het Evangelie beleefde. Er werden 36 sessies georganiseerd in België, Duitsland en Nederland. Dertig mensen werden geïnterviewd. Het tribunaal reisde ook naar Letland om in 14 sessies 14 getuigen te horen.

De archieven raadplegen

Op basis van deze getuigenissen en het werk aan de biografie van aartsbisschop Sloskans door pater A.-M. Jerumanis, heeft het tribunaal toegang gevraagd tot 21 archieven, waaronder de archieven van het Tweede Vaticaans Concilie, de aartsbisdommen Mechelen-Brussel, Minsk en Riga, het generalaat van de Sociëteit van Jezus in Rome, het karmelietenklooster in Lisieux, Moskou, Sint-Petersburg en de KGB in Minsk.

De orthodoxie van de geschriften

A.-M. Jerumanis gaf een samenvatting van de geschriften van bisschop Sloskans, met de officiële verklaring dat er niets tegen het geloof en de zeden of tegen de Kerk was. Pater P.-M. Jerumanis moest ook zijn mening over de zaak geven.

De studie van de heroïek van de deugden

Pater P.-M. Jerumanis, in die tijd professor aan het Studium van Onze Lieve Vrouw van het Leven en lid van de Faculteit van het Teresianum in Rome, kreeg de speciale taak het geestelijk leven van de Dienaar van God voor te stellen en vooral de heiligheid van zijn leven nauwkeurig te bestuderen. Hij moest dus aan de hand van alle documenten en getuigenissen nagaan of aartsbisschop Sloskans op heldhaftige wijze de theologische deugden, de kardinale deugden, de evangelische raadgevingen en ten slotte de nederigheid, de deugd die het hele deugdenstelsel authentiek maakt, in praktijk bracht.

De reputatie van heiligheid

Het hof onderzocht ook de reputatie van bisschop B. Sloskans als heilige. Sloskans. Al in het seminarie van St. Petersburg werd Boleslas Sloskans als een heilige beschouwd. Als jonge priester werd de heiligheid van zijn leven opgemerkt door zijn confraters. Juist vanwege zijn heiligheid stelde bisschop Pius-Eugene Neveu abt Boleslas Sloskans voor aan bisschop Michel d’Herbigny als kandidaat voor het bisschopsambt. Na zijn vrijlating in 1933 werd zijn heiligheid nog duidelijker. Hij liet een onvergetelijke indruk achter in Letland, waar hij diende van 1934 tot 1944. Vanwege zijn reputatie van heiligheid in Letland verzocht de aartsbisschop van Riga in 1993 om overbrenging van zijn stoffelijk overschot naar het Letse Mariaheiligdom in Aglona. De getuigenissen van mensen die de Dienaar van God in België en Duitsland na de oorlog hebben gekend, bevestigen alleen maar zijn reputatie van heiligheid. Vele bisschoppen, priesters, nonnen en leken getuigen van zijn toewijding aan Christus. In België werd hij gewoon « de heilige bisschop » genoemd. Ook de drie abten van de benedictijnenabdij van de Caesarberg, die elkaar opvolgden gedurende de bijna 30 jaar dat bisschop Sloskans in de abdij woonde, getuigen van het voorbeeldige en heilige karakter van zijn leven.

Het Romeinse proces: de erkenning van de heroïek van de deugden

De akten van het informatieproces van het in het aartsbisdom Mechelen-Brussel ingestelde tribunaal zijn neergelegd bij de Congregatie voor de Heiligverklaringen. Op 11 januari 2002 werd pater Ambrogio Eszer benoemd tot algemeen rapporteur. Samen met zijn medewerkers heeft Mgr. S. Van Calster, die tot Romeinse postulator werd benoemd, de akten gebundeld in een Positio dat op 20 februari 2003 door de relator-generaal aan de negen adviserende theologen van de Congregatie werd aangeboden. Ter afsluiting schreef de Relator General: « Na bestudering van alle Handelingen van deze Zaak en alle historische bronnen zijn wij ervan overtuigd dat er geen verder onderzoek nodig is: het in het Positio gepresenteerde materiaal is meer dan voldoende voor de eerwaarde theologische Adviseurs om hun Votum te maken over de heldhaftige deugden en de reputatie van heiligheid van de Dienaar Gods Boleslas Sloskans.

Het werk van de negen consultoren werd op 8 november gepresenteerd voor een speciaal congres van de Congregatie voor de heiligverklaringen. Aan het eind van de besprekingen stemden de adviseurs unaniem voor. De promotor-generaal van het geloof, aartsbisschop Sandro Corradini, stelde vervolgens aan paus Johannes Paulus II voor om de heldhaftige deugden van de dienaar van God te erkennen. Het decreet over de heroïek van de deugden werd op 20 december 2004 afgekondigd. Vanaf dat moment werd bisschop Boleslas Sloskans « Eerwaarde » genoemd.

 

Op weg naar de zaligverklaring

Voor de zaligverklaring van Mgr. Sloskans, moet de paus nog een wonder erkennen dat aan de eerbiedwaardige bisschop wordt toegeschreven.

De genezing van een Brusselse priester die wordt toegeschreven aan de voorspraak van bisschop Sloskans is door vier Belgische artsen nauwkeurig onderzocht. Volgens hun conclusies is deze genezing bij de huidige stand van de wetenschap onverklaarbaar. Het dossier is voorgelegd aan de Congregatie voor de heiligverklaringen, die de genezing nog niet als wonder heeft erkend.

Andere aan bisschop Sloskans toegeschreven genezingen die onverklaarbaar lijken, worden onderzocht.

 

Ontdek de figuur en de leer van de eerbiedwaardige bisschop

Het hele proces dat, naar wij hopen, zal leiden tot de zaligverklaring van bisschop Sloskans, beperkt zich niet tot het bestuderen van gunsten of genezingen die aan de eerbiedwaardige bisschop worden toegeschreven. Voor het welzijn van de Kerk verdienen de figuur en de zeer actuele leer van bisschop Sloskans meer bekendheid. De postulator van de zaak en de Stichting Bisschop B. Sloskans hebben ook tot taak de zaak te bevorderen. De Stichting « Sloskans » heeft ook tot taak de eerbiedwaardige bisschop populair te maken, zodat steeds meer mensen hem leren kennen en hem als vriend, broer of vader nemen en zich op zijn voorspraak beroepen. Bisschop Boleslas Sloskans zal zalig worden verklaard, en misschien zelfs een heilige, als en wanneer God het wil.